öğlen saat 2 gibi uyanıp akşama doğru 5-6 gibi yataktan çıkışımın tek sebebi artık bişeyler yemem gerektiğine olan inancım, bu beni üzmüyor, sadece yoruyor.
3saat boyunca soliter falan oynuyorum yatağımda, kitap okuyorum ve yine uyuyup yine uyanıyorum.
başım dönüyor sürekli, kalktığımda sendeleyip oraya buraya çarpınca kafan mı güzel gibi vıcık vıcık esprilere maruz kalışımdan bahsetmiyorum bile.
şimdi saat sabahın 4ü, hiçlikten başım dönüyor yine. birazdan yatacağım ve siz bunları okurken ben çok uzaklarda olacağım.
rüyalarım uzaklarda oluyor çünkü.
çok uzaklarda.
uyandığımdaysa, olamaz uyandım diye çığlık atacağım yine.
..
şimdi uyumalıyım
ve sanırım,
yarın kendime yapacak daha iyi işler bulmalıyım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder