benim canım sağolsun!

3-5 tane adamın meydanlara çıkıp birbiri hakkında atıp tutmasının siyaset sanıldığı bir ülkede, aile baskısına dayanamayarak oy kullanmaya gittim bugün. bunu isyan eder gibi söylemiyorum. zerre umrumda değil. ama şimdi bir düşünün. seçim havası dediğimiz bir olay var ve günlerdir sikilmedik beyin bırakmamak için durmadan çalışıyor. bu havadan kendine pay çıkaran, bilen bilmeyen herkes, sosyal medya yoluyla, birbiri hakkında atıp tutan o adamların yerel versiyonları halinde can sıkıyor.

ve ben tabiki canım sıkılsın hiç istemem. o yüzden uzak durup, ağzımı açmamaya gayret gösterdim ama gelin görün ki, o duvarlarım bugün yıkıldı dostlar. oy kullanmaya bile gitmeyecektim normalde ama kıçımı kaldırıp oy kullanacağım okula kadar gitmek, babamla ağız dalaşına girmekten daha kolaydı neticede. büyütülecek bi durum yoktu ortada, sadece ortamın biraz neşelenmesi gerekiyordu hepsi bu;
kırmızı rujumu sürdüm ve çıktım evden.

okula geldim, sandık numarama baktım, 3.kata çıktım, kimliğimi sandık görevlisine verdim ve kabine geçtim.
perdenin ardı benimdi neticede, keyfini sürmeliydim:
hilal kartın helal kart olduğunu bildiğim için, en kırmızılısını Devlet Bahçeli'ye sakladım ve seçim kağıdını elime alıp gözüme kestirdiğim bir kaç partiyi öptüm.

tamam,
aile baskısına dayanamayıp oy kullanmaya gitmiş olabilirim,
ama anarşiğim yani,
bilinsin.