bazen

herşeyi,
hayatımı, tüm kariyer planlarımı bi köşeye bırakıp,
herkesin birbirini tanıdığı küçücük bi kasabada,
akşama kadar kitap okuyabileceğim ufacık dükkanımda,
herkesçe sevilen bi sahaf olmak istiyorum.
sabahları gülümseyerek kepengini kaldırdığım dükkanımda, hiç duvar görünmesin istiyorum; kitaplar duvarlık yapsın dükkanıma tıka basa.
ilk günaydınımı diğer esnaflara söylemek istiyorum.
beni ''günaydın kızım'' diye gülümseyerek karşılayan fırıncı ahmet amca, terzi nalan teyze olsun istiyorum aynı sokakta.
ilk müşterimi daha siftah yapmamış olan diğer kitapçıya yollamak istiyorum.
sonra sokak çocukları -çocuk olsun yeter- istedikleri zaman gelsin dükkanımda otursun istiyorum; onlara küçük prensle, momo'yu okuyum, ufak sihirbazlık numaralarıyla çikolata dağıtıyım..
bazen, böyle bi hayatım olsun istiyorum.
sade.
huzurlu.

hatta ahmet amca aslında bülent ortaçgil olsun.