Umur Samaz

Dün pikniğe gittim kurabiye. Sınavların da bitmesiyle, nasıl bir enerji patlaması yaşadıysam daha yeni kendime geliyorum. Öyle çok hoplayıp zıplamışım ki: 12 saat uyudum; yetmemiş olacakki akşam 7den beridir de uyuyorum yeni uyandım. Kafam, gözüm, kolum... Kaşım bile ağrıyor lan...

Gün Olur...

Gün olur, alır başımı giderim,

Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda

Şu ada senin, bu ada benim,

Yelkovan kuşlarının peşi sıra.

Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;

Çiçekler gürültüyle açar;

Gürültüyle çıkar duman topraktan.

Hele martılar, hele martılar,

Her bir tüylerinde ayrı telaş!...

Gün olur, başıma kadar mavi;

Gün olur, başıma kadar güneş;

Gün olur, deli gibi...

*

seni çok sevdiğimi bilmen gerekiyor.

Gidesi Gelip Gidemeyenin Dramı

Aklımın mantığa giden tarafını kasıtlı olarak kapatıyorum bazen. Anlamak istemiyorum niye gidemediğimi, düşünüyorum bi insan gitmek istedikten sonra niye gidemesin. Bazen gidemiyo işte, ne acıdır isteyip de hemen yapamamak.

Prag'a gitmeyi de ne çok istedim bilemezsin bal böceği. Gideyim de, Charles köprüsünde hiç olmadık bi dilek tutayım, gerçekleşmeyince de kendimi Vitava'nın durgun sularına atayım.

herkese.hemen.güvenen.sınırsız.hümanisti.sınırlamak.gerek

Yaşarken biraz sınırlandırmalıyım sanırım kendimi. Çikolatayı seviyorum diye kusana kadar yememeliyim mesela ya da koşmayı seviyorum diye b.kunu çıkarana kadar, dilim dışarı sarkana kadar koşmamalıyım. Kolayı seviyorum diye, evde farketmeden(!) -lan hakkaten farketmedim şaka değil- iki buçuk litrenin iki buçuğunu da ben içmemeliyim mesela ki; sonra dayanılmaz mide ağrılarına katlanmak zorunda kalmayayım. Bak ne kadar mantıklı bi insan olabiliyorsun isteyince... Arada hakikaten bi dur, düşün.

bugün daha iyi geçsin isterdim. Düşünceli (herhangi) bi insan, belki daha mutlu olurum düşüncesiyle bi kutu bonibon alıp gelsin, beraber bonibon yiyelim isterdim.