yine de herşeye rağmen gelirsem(!), kızılay meydanında ankaraya kuscam.
yoncaları dört yapraklı sanmaktan usandım artık.
''eve git beni daha lunaparka götürmedin..''

owww sanırım deliriyorum kurabiye. sıkıntıdan ne yapacağımı şaşırdım. şaşırttım yani iyice, zıvanadan çıktım. evde kimse yok. acıktım, ne yiyeceğimi bilemeyip bana kek yaptım az önce. kendimi odama kilitleyip örgü örüyorum saatlerdir. düşünmekten beynim iflas
etcek, dumanlar çıkcak falan.. bugün dudaklarımı sevdiğime karar verdim. birsürü fotoğraf çektim. ben giderim o gider arkamdan tın tın eder. hoşçakal şimdilik. (-tabi kalabilirsen.) ben bi balkondan atlayıp geliyorum hemen.
Az önce elçinle mest ola ola çitlediğimiz çekirdeklerin kabuklarını farkettim ki yerlere atmışız. bende elektrik süpürgesiyle hepsini yeryüzünden silmek istedim ama sanırım bunu yaparken, yediğimiz cipsin kırıntılarını eve çocuklarını doyurmaya götüren 3 karıncayı da süpürgenin içine çekmiş bulundum yanlışlıkla.