kendi istediğimiz gibi yaşamadığımız sürece mutsuz olmaya mahkumuz sanırım. risk almak istemiyoruz, mutsuz ama garantiye alınmış olmak işimize geliyor.
halbuki, şu siktiğimin dünyasında bu kadar akıllı olmak niye lan. niçin.
zaman her şeyin ilacıysa da, işe yaradığını görene kadar (ki bu bazen çok uzun sürebiliyor) biz bunun farkında olmuyoruz ve varolanı inkar ederek günlerimizi tüketmeye devam ediyoruz. sonra an geliyor; sen şaşkın, ben şaşkın. çünkü galiba hayat bu demek. hayat yenilenmen demek.
demem o ki, sahne bensem, kostüm de benim çocuklar.
selametle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder