bazen uyanmamın sebebi o günü geceye çevirip kalktığım yere geri dönebilmekmiş gibi geliyor. boğazınızda görünmeyen eller varmışçasına, şuursuzca bir günü daha atlatıp yatağınıza geri dönmeliymişsiniz gibi. burası, benim başıma ağır işler açarım korkusuyla psikoloğa gidemediğim bir yer. ben artık söylenecek sözlere boş bakışlarımla eşlik etmek istemiyorum. bana bilmediğim şeyler söyleyemeyecekleri sürece ben o oyunu oynamak istemiyorum. ben bana gırtlağımı yırttırabilecek kadar şiddetli bir ağlama seansı istiyorum. aziz jude beni görse insanlığa ettiğim ihaneti haklı görür müydü bilmiyorum. tetiğe basıldığında patlaması kaçınılmaz olan kurşunun, kafama dayalıyken patlamamış olması gibi mucizelere ihtiyacım var.
ama işte,
ben hiç silah bilmiyorum.