parfüm

değiştirdim.
evet parfümümü. -nerden bildin?-
değişikliği çok seven ama parfümünü değiştirmekten nefret eden bi insanım ben.
daimi koku iyidir, yaşadıkların gibi güzel kokar. (tanrım çok hüzünlü.)
ama yaptım.
yaşanmışlık içimi -ve mütemadiyen gözlerimi- acıtmaya başlamıştı çünkü.

ama
sanki başka biri oldum böyle; kendimde değilim..
sanki eğreti durdu..
sanki artık hiç öyle olmayacak..
sanki hep böyle donuk kalacak...
sanki..
alışamam ki zaten hemen, benimseyemem ki kolay kolay..

(portakal gibi kokuyorum dedim, dedi ki: pasta gibi kokuyosun, vanilyalı vanilyalı.. bu çelişki çok kafamı kurcaladı. hiç hoş değil.)

-dayanamam ki ben mesela duysam kokusunu; birisini özleyince..

Hiç yorum yok: